Księga wyznaniowa Kościoła Ludowego

Wstęp

Pierwsza część księgi wyznaniowej, zatytułowana „Wyznanie wiary”, stanowi fundament doktryny Kościoła Ludowego, wyrażając głębokie przekonania religijne wspólnoty. Tekst ten jest aktem wiary, który wskazuje na centralne prawdy chrześcijańskiego wyznania. Każde zdanie jest zakorzenione w Piśmie Świętym oraz tradycji chrześcijańskiej, przypominając o jedności Boga, Jego wszechmocy oraz zbawczym planie wobec świata.

W rozdziałach tej części ukazana jest pełnia wiary w Boga Ojca Wszechmogącego jako Stwórcę, w Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela i w Ducha Świętego jako dawcy życia. Wyznanie to jest nie tylko teologiczną deklaracją, lecz także zaproszeniem do zaufania Bogu, który prowadzi świat ku swemu zbawczemu celowi. Każde zdanie tego wyznania odzwierciedla dążenie człowieka do głębszego poznania Boga, odpowiedzi na Jego miłość oraz wierności Jego świętej woli.

I.1. Wierzę w jednego Boga, Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych.

Bóg jest jedynym, wszechmocnym Stworzycielem, który powołał wszystko do istnienia z niczego. Stworzył zarówno świat materialny, jak i duchowy. Jako Ojciec jest źródłem miłości i opieki, w którego rękach spoczywa życie każdego stworzenia. Jego wola, pełna mądrości i łaski, kieruje światem ku Jego zamysłowi.

I.2. [Wierzę] w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Marii Panny i stał się człowiekiem. Ukrzyżowany również za nas pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał trzeciego dnia, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych, a królestwu Jego nie będzie końca.

Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. Jego wcielenie objawia nieskończoną miłość Boga do człowieka. Poprzez swoją śmierć na krzyżu złożył doskonałą ofiarę za grzechy całej ludzkości. Zmartwychwstanie Jezusa jest fundamentem nadziei chrześcijańskiej – gwarancją naszego zmartwychwstania. Jego wniebowstąpienie ukazuje Jego królewskie panowanie, które trwa i nie zna końca. Powrót Chrystusa w chwale jest oczekiwaniem Kościoła, a Jego sąd będzie pełen sprawiedliwości i miłosierdzia.

I.3. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi. Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez Proroków.

Duch Święty jest Bogiem, równym w chwale i mocy Ojcu i Synowi. To On odnawia życie wierzących, przynosi pocieszenie i daje moc do życia w zgodzie z wolą Bożą. Duch Święty działa przez Słowo Boże, sakramenty i świadectwo Kościoła, prowadząc ludzi do zbawienia. Jego obecność zapewnia jedność w Kościele i umacnia wiarę.

I.4. Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół.

Kościół jest wspólnotą wierzących, zbudowaną na fundamencie nauki apostolskiej i prowadzoną przez Ducha Świętego. Jego powszechność wyraża się w misji głoszenia Ewangelii wszystkim narodom. Świętość Kościoła pochodzi od Chrystusa, który go uświęca i powołuje do życia w Bożej obecności. Kościół jest znakiem Królestwa Bożego na ziemi, miejscem przebaczenia, pojednania i służby.

I.5. Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów.

Chrzest jest ustanowionym przez Chrystusa sakramentem, który włącza człowieka do wspólnoty Kościoła i daje udział w obietnicy zbawienia. Poprzez chrzest grzech pierworodny oraz wszystkie grzechy osobiste zostają zmazane, a wierzący otrzymuje dar nowego życia w Chrystusie. Chrzest jest znakiem przymierza między Bogiem a człowiekiem i początkiem drogi wiary.

I.6. Oczekuję wskrzeszenia umarłych i życia wiecznego w przyszłym świecie.

Zmartwychwstanie ciał jest nadzieją chrześcijańską, opartą na zwycięstwie Chrystusa nad śmiercią. Wierzymy, że życie nie kończy się w chwili śmierci, lecz trwa wiecznie w obecności Boga. Życie wieczne to pełnia szczęścia, której źródłem jest obecność i miłość Boga. Chrześcijańska nadzieja zachęca do życia w wierze i miłości, oczekując spełnienia Bożych obietnic.

I.7. Amen.

Słowo „Amen” jest wyrazem wiary, pewności i zaufania. Wypowiadając je, wierzący potwierdzają swoją zgodę na wszystkie prawdy zawarte w wyznaniu wiary oraz oddają Bogu chwałę i cześć. To świadome i ufne zawierzenie swojego życia Bogu.

Wstęp

Druga część księgi wyznaniowej, zatytułowana „Artykuły wiary”, rozwija i systematyzuje fundamentalne prawdy wiary Kościoła Ludowego. Artykuły te stanowią szczegółowy wykład kluczowych aspektów teologii, ukazując Boga w Jego różnych objawieniach – jako Stwórcę, Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ich treść odzwierciedla głęboką troskę o jasne wyrażenie wiary oraz jej zastosowanie w codziennym życiu duchowym.

„Artykuły wiary” są nie tylko teologiczną mapą wskazującą drogę do Boga, ale również świadectwem miłości i troski Boga o swoje stworzenie. Każdy artykuł wprowadza w tajemnicę Bożej obecności w świecie oraz relacji człowieka z Jego Stwórcą. Znajdziemy tu szczegółowe omówienie roli Boga Ojca jako opiekuna, Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela oraz Ducha Świętego jako dawcę życia i uświęciciela.

Tekst ten zachęca do refleksji nad znaczeniem wiary w życiu wspólnoty i jednostki, inspirując do podążania drogą harmonii z Bogiem, bliźnimi oraz stworzeniem. Jest zaproszeniem do życia zgodnego z Bożym planem, w pełni ufności wobec Jego mądrości i miłości.

II.1. Bóg

Bóg jest Jedynym, wiecznym Stwórcą wszystkiego, co istnieje. Objawia się ludziom jako miłość, sprawiedliwość i prawda. Bóg wzywa każdego człowieka do życia w harmonii z Nim, Jego stworzeniem i bliźnimi.

II.2. Bóg Ojciec

Bóg Ojciec jest źródłem życia i opiekunem całego stworzenia. Objawia swą miłość poprzez troskę o świat i ludzi, zapewniając im wszystko, co jest potrzebne do życia. Pragnie, by Jego dzieci żyły w pokoju i miłości, wypełniając Jego wolę.

II.3. Syn Boży

Syn Boży, Jezus Chrystus, jest wcieleniem Bożej miłości i mądrości. Przyszedł na świat, aby zbawić ludzi od grzechu i ukazać drogę do Boga. Jego życie, śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie są fundamentem zbawienia.

II.4. Duch Święty

Duch Święty jest życiem Boga obecnym w świecie i w sercach wierzących. Prowadzi, pociesza i uświęca Kościół, dając moc do pełnienia dzieł Bożych. Przez Ducha Świętego Bóg przemawia do człowieka i obdarza go swoimi darami.

II.5. Trójca Święta

Trójca Święta to jedność Boga w trzech osobach: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Jest tajemnicą wiary, w której Bóg objawia siebie jako wspólnotę miłości i doskonałą jedność.

II.6. Biblia

Biblia jest natchnionym Słowem Bożym, przewodnikiem dla wiary i życia. Wskazuje drogę do zbawienia, ukazując historię Bożego działania w świecie i Jego obietnice. Jest czytana, rozważana i przekładana na życie przez wierzących.

II.7. Wiara

Wiara jest zaufaniem do Boga i odpowiedzią na Jego objawienie. Rodzi się ze słuchania Słowa Bożego i wzrasta przez modlitwę, sakramenty i życie we wspólnocie. Jest darem Boga, który przemienia serce i prowadzi do życia w miłości.

II.8. O nadziei

Nadzieja jest darem Boga, który pozwala oczekiwać życia wiecznego i pełni zbawienia, mimo trudności.

II.9. O miłości

Miłość jest największym z Bożych darów, podstawą chrześcijańskiego życia. Wzywa do oddania Bogu i służby bliźnim.

II.10. Zbawienie

Zbawienie jest darem Boga dostępnym przez wiarę w Jezusa Chrystusa. To odnowienie relacji z Bogiem, uwolnienie od grzechu i życie wieczne. Człowiek przyjmuje zbawienie przez pokutę, wiarę i życie zgodne z Ewangelią.

II.11. Sąd Boży

Sąd Boży jest czasem, w którym Bóg oceni życie każdego człowieka. Wierzymy, że miłosierdzie przewyższa sprawiedliwość, a Chrystus jest naszym orędownikiem.

II.12. Paruzja

Paruzja to oczekiwanie na powtórne przyjście Chrystusa. Kościół przypomina o gotowości na ten dzień przez życie zgodne z Ewangelią.

II.13. Sumienie

Sumienie jest głosem Boga w sercu człowieka, wskazującym drogę dobra. Kościół zachęca do jego formowania w świetle Ewangelii.

II.14. Grzech pierworodny

Grzech pierworodny jest dziedzicznym stanem oddzielenia od Boga, który wynika z nieposłuszeństwa pierwszych ludzi. Choć jego wina zostaje zgładzona przez chrzest, skutki – w tym skłonność do zła (konkupiscencja) – pozostają. Tylko łaska Boża może uwolnić człowieka od jego wpływu i prowadzić do życia w zjednoczeniu z Bogiem.

II.15. Nauka o usprawiedliwieniu

Usprawiedliwienie jest całkowitym darem Bożej łaski, niezależnym od ludzkich zasług. Nawet wyrażenie zgody na Boże działanie jest skutkiem łaski, a nie autonomicznym wyborem człowieka. Choć usprawiedliwiony, człowiek wciąż nosi w sobie skłonność do grzechu (konkupiscencję). Dobre uczynki są owocem usprawiedliwienia, a nie wynikiem ludzkich zasług.

/

Usprawiedliwienie jest darmowym darem Bożej łaski, przez który człowiek zostaje uwolniony od grzechu i uczyniony sprawiedliwym przed Bogiem dzięki wierze w Jezusa Chrystusa. Nie wynika z ludzkich zasług, lecz z ofiary Chrystusa na krzyżu. Dobre uczynki są owocem usprawiedliwienia i odpowiedzią na Boże miłosierdzie.

II.16. Wolna wola

Człowiek został obdarzony wolną wolą, która pozwala mu wybierać między dobrem a złem. Bóg szanuje wolność człowieka, ale wzywa do życia w zgodzie z Jego wolą.

II.17. Dobre uczynki

Dobre uczynki są owocem wiary i świadectwem miłości do Boga i bliźnich. Kościół podkreśla, że są one odpowiedzią na dar zbawienia, a nie drogą do jego zdobycia.

II.18. Kościół

Kościół jest wspólnotą wierzących, ciałem Chrystusa, powołanym do głoszenia Ewangelii i służenia światu. To miejsce, gdzie Bóg spotyka się ze swoim ludem w modlitwie, sakramentach i wspólnocie.

II.19. Modlitwa

Modlitwa jest rozmową z Bogiem, wyrazem miłości, wdzięczności i zaufania. Przez modlitwę człowiek zbliża się do Boga, szuka Jego woli i otrzymuje siłę do codziennego życia. Kościół zachęca do modlitw osobistych i wspólnotowych.

II.20. Nabożeństwo

Nabożeństwo jest czasem spotkania z Bogiem i wspólnotą. Jest okazją do modlitwy, słuchania Słowa Bożego, śpiewu i budowania jedności wiernych.

II.21. Powszechne kapłaństwo

Każdy wierzący jest kapłanem, powołanym do głoszenia Ewangelii i modlitwy. To oznacza, że wszyscy mają udział w budowaniu wspólnoty i relacji z Bogiem.

II.22. Powołanie do służby

Powołanie do służby obejmuje role diakona, księdza i biskupa jako osób powołanych do przewodzenia, nauczania i troski o wspólnotę. Każdy wierny jest jednak wezwany do służby na swój sposób.

II.23. O urzędzie kościelnym

Urząd kościelny jest darem Chrystusa dla wspólnoty wiernych, ustanowionym dla głoszenia Słowa Bożego, sprawowania sakramentów i prowadzenia Kościoła. Biskupi, kapłani i diakoni, działając w sukcesji apostolskiej, pełnią swoją służbę jako pasterze wspólnoty, naśladując samego Chrystusa – Dobrego Pasterza. Ich autorytet pochodzi od Boga, a ich misja polega na jednoczeniu wspólnoty w wierze i miłości oraz na wspieraniu każdego wiernego w drodze ku zbawieniu.

II.24. Sukcesja apostolska

Sukcesja apostolska jest przekazem wiary od czasów apostołów do współczesności. W Kościele Ludowym podkreśla się wierność nauczaniu apostolskiemu jako podstawę jedności i ciągłości.

II.25. Synod

Synod to zebranie wiernych i duchowieństwa w celu rozeznania woli Bożej dla Kościoła. Jest wyrazem wspólnotowego podejmowania decyzji w duchu modlitwy.

II.26. O nauczaniu moralnym

Moralność chrześcijańska opiera się na miłości Boga i bliźniego. Nauczanie Kościoła wskazuje na potrzebę sprawiedliwości, uczciwości i szacunku dla życia w każdym jego wymiarze.

II.27. Troska o stworzenie

Kościół zachęca do odpowiedzialnej troski o Boże stworzenie. Dbałość o środowisko jest wyrazem wdzięczności za dar ziemi i poszanowania dla woli Stwórcy.

II.28. Tradycja

Tradycja jest bogactwem wiary przekazywanym przez pokolenia. Jest ona uzupełnieniem Pisma Świętego, ale nigdy nie stoi ponad nim.

II.29. Diakonia

Diakonia jest służbą wobec bliźnich w duchu miłości Chrystusa. Obejmuje pomoc potrzebującym, troskę o wspólnotę i świadectwo wiary w codziennym życiu.

II.30. Ekumenizm

Ekumenizm to dążenie do jedności między chrześcijanami. Kościół Ludowy angażuje się w dialog i współpracę z innymi wyznaniami, szukając wspólnych dróg ku jedności.

II.31. O życiu społecznym

Chrześcijanie są wezwani do budowania sprawiedliwego i solidarnego społeczeństwa, opartego na miłości, pokoju i szacunku dla godności każdego człowieka.

II.32. Sakramenty

Sakramenty są widzialnymi znakami niewidzialnej łaski Bożej. W Kościele Ludowym uznaje się chrzest, wieczerzę Pańską i inne obrzędy wspomagające wiarę, jako sposoby umocnienia duchowego.

II.33. Chrzest

Chrzest jest znakiem nowego życia w Chrystusie i wejściem do wspólnoty Kościoła. Symbolizuje obmycie z grzechów i odrodzenie w Duchu Świętym. Jest udzielany wszystkim, którzy wyznają wiarę w Jezusa.

II.34. Wieczerza Pańska

Wieczerza Pańska jest pamiątką śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. W chlebie i winie wierni doświadczają Jego obecności i jedności jako Jego ciało. Jest wyrazem dziękczynienia i nadziei na Jego powtórne przyjście.

II.35. O grzechu

Grzech jest oddzieleniem od Boga i Jego woli. Kościół wzywa do nawrócenia, pokuty i życia w harmonii z Bożymi przykazaniami.

II.36. Spowiedź, pokuta i żal za grzechy

Spowiedź, pokuta i żal za grzechy są drogą do pojednania z Bogiem i wspólnotą. Szczery żal za popełnione zło otwiera serce na łaskę przebaczenia, a spowiedź wyraża gotowość do nawrócenia. Pokuta jest konkretnym aktem, który pomaga naprawić wyrządzone zło i umacnia wiernego w jego postanowieniu poprawy.

II.37. Absolucja

Absolucja to ogłoszenie Bożego przebaczenia przez sługę Kościoła. Jest przypomnieniem, że Bóg zawsze przyjmuje z miłością tych, którzy się nawracają.

II.38. Anioły

Anioły są Bożymi posłańcami, które chronią i wspierają wiernych. Są znakiem Bożej obecności i troski.

II.39. Maria

Maria, Matka Jezusa, jest przykładem wiary, pokory i posłuszeństwa. W Kościele Ludowym oddaje się jej cześć jako pierwszej z wiernych.

II.40. Święci

Święci są przykładem życia w wierze i miłości. Ich życie przypomina wierzącym o powołaniu do świętości i bliskości z Bogiem. W Kościele Ludowym święci są wspominani jako inspiracja, nie jako obiekty kultu.

Wstęp

Trzecia część księgi wyznaniowej Kościoła Ludowego, zatytułowana „Teksty jednolite”, gromadzi kluczowe formuły wiary, modlitwy i nauki moralnej, które stanowią fundament życia duchowego wspólnoty. Ta część jest skarbcem tekstów o niezmiennej wartości, które od wieków kształtują codzienne życie wierzących, pomagając im trwać w wierze oraz budować głęboką więź z Bogiem.

„Teksty jednolite” obejmują modlitwy, wyznania wiary oraz zasady moralne, takie jak Modlitwa Pańska, Apostolskie Wyznanie Wiary i Dwa Przykazania Miłości. Ich treść przypomina o wspólnym dziedzictwie chrześcijańskim, zachowując jednocześnie uniwersalny charakter, który przekracza bariery czasowe i kulturowe.

Celem tej części jest nie tylko dostarczenie wiernym narzędzi do modlitwy i medytacji, ale także utrwalenie nauk, które są fundamentem relacji człowieka z Bogiem i bliźnimi. Teksty te zachęcają do codziennego życia wiarą, do podejmowania wyzwań wynikających z przykazania miłości oraz do dzielenia się Bożą prawdą w duchu jedności i pokoju.

III.1. Modlitwa Pańska

Ojcze nasz, któryś jest w niebie,

święć się imię Twoje;

przyjdź królestwo Twoje;

bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi.

Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj

i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom.

I nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie,

ale nas zbaw ode złego.

[Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwała na wieki.]

Amen.

III.2. Dwa przykazania miłości

Będziesz miłował Pana Boga twego, ze wszystkiego serca swego, ze wszystkiej duszy swojej i ze wszystkich sił swoich.

A bliźniego swego jak siebie samego.

III.3. Wyznanie wiary

III.3.1. Apostolski symbol wiary

Wierzę w Boga, Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Świętego. Narodził się z Marii Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion, zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał, wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga, Ojca Wszechmogącego, stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, Świętych obcowanie [społeczność Świętych], grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny.

Amen.

III.3.2. Nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary

Wierzę w jednego Boga, Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Marii Panny i stał się człowiekiem. Ukrzyżowany również za nas pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał trzeciego dnia, jak oznajmia Pismo. I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych, a królestwu Jego nie będzie końca. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi. Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez Proroków. Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. I oczekuję wskrzeszenia umarłych i życia wiecznego w przyszłym świecie.

Amen.