Popularne pieśni

Zaśpiewaj pieśni, serce me, w ten letni czas i uciesz się, że z darów Bożych żyjesz! Ogrody zdobi kwiatów tan, co dla radości wszystkim dan, [:cudowne piękno kryje!:]

Zielenią liści drzewa tchną, szarzyznę ziemi przykryć chcą, odrodzić życie swoje Tu lilii, tam narcyzów kwiat piękniejsze są i pełne barw, [:niż Salomona stroje!:]

Sam nie chcę też bezczynnym być, Bóg wielki, jemu warto żyć, do Niego myśli biegną Więc śpiewam, gdy radośnie mi, niech śpiew ze serca głośno brzmi, [:na chwałę Najwyższego!:]

Rozkoszy moc da Chrystus nam w ogrodzie swym, gdzie świeci blask, jak pięknie brzmią tam chóry! Gdzie serafinów wielki lud zaśpiewa kiedyś pełnią ust [:swe ",Alleluja" z góry!:]

Błogosław ducha, pomóż mi, bym mocą z Nieba, w pełni sit, zakwitał Tobie zawsze! Daj nam, by lato Twoich łask przyniosło duszom w każdy czas [:owoce wiary naszej!:]

Do raju wybrać mnie już chciej, niech pędy z ciała, z duszy mej. zielenią się okryją! I tylko sobie służyć daj, tak moje siły, widząc raj, [:na nowo znów odżyją!:]

Zaśpiewaj, duszo moja, / niech śpiew twój pięknie brzmi! / Niech całą swoją wolą, / dziś chętnie służę Ci. / Chcę swego Pana w niebie / na ziemi chwalić wciąż,/ chcę wielbić Go serdecznie / przez całe życie już!

Kto Bogu składa szczerze/ pochwałę swą i chęć, / kto Jemu się powierzy,/ otrzyma dobrą część./ Ten dobre wybrał cele, / ukochał piękny skarb; / miłości duszy wielkiej / nie zmąci żaden wiatr.

Śpiewają wierne zmysły, / nie skrzywdzą ludzi, nie; / ich wierność znają wszyscy, / ich dobro sprawdza się. / Bóg dotrzymuje słowa,/ co powie - ma swą moc! / Kto cierpi, niech zawoła, / a Pan obroni go.

Pan światłem niewidomych, / oświetla twarze ich, / a słabych oraz chromych / podnosi w chwilach złych./ Pobożnych wszystkich kocha / i tych, co wierni są, / gdy wrócą doń, od nowa / przyjaźnią darzy swą.

Dla obcych jest namiotem,/ sierotom pomoc da, / a wdowy, tak samotne, / jak mąż pociesza rad. / Tym, co Go nienawidzą, / odpłaca w złości swej; / gdy w domach z Niego szydzą, / przewraca, burzy je.

Sam znaczę tak niewiele,/ bym chwalił Jego cześć;/ Pan - Królem jest w Kościele, / jam - zwiędłym kwiatem jest. / A jednak mi otworzy / w Syjonie namiot swój, / więc Jego chwałę mnożę, / przed światem wielbię Go.

Wieczyście Dobry Bóg / niech wciąż nam błogosławi, / radosne serce nam / i błogi pokój sprawi. / Niech On nas w łasce swej/ zachować raczy sam / i od niedoli nas / wybawi tu i tam

Niech będzie chwała, cześć / i Ojcu, i Synowi, / i hołd równemu Im / Świętemu też Duchowi! / Jedyny w Trójcy Bóg / jak od początku trwa, / tak jest i będzie On / - cześć wieczną niechaj ma!

Polecaj drogi swoje / i życia swego los / opiece tego Pana,/ co zły odwraca cios. / Kto chmurom wichrom, burzy / wyznaczyć umie szlak, / ten i na ścieżki twoje / swej łaski ześle znak.

Jedynie mocą Boga / zwycięski stoczysz bój / i tylko z Jego woli / wytryśnie szczęścia zdrój; / ni troską, ni zgryzotą/ nie zmożesz przygód złych,/ we wszystkim doń się zwracaj: / On czeka modłów twych

Nie bolej, duszo moja, / wierz i nie lękaj się! / Z boleści i utrapień / sam Bóg wyzwoli cię, / a gdy nadejdzie pora/ - jak jutrznię swoich łask/ ukaże ci w oddali / radości błogiej blask.

Więc rozstań się z goryczą, / co trawi serce twe,/ co twa krępuje wole/ i boleść w duszę tchnie. / Wszak nie ty jesteś Panem, / nie zawisł świata los od ciebie, lecz kieruje / nim Boga twego głos.

A jeśli się okaże,/ żeś popadł w grzech i kłam,/ to On cię oswobodzi, / gdy ich nie zmożesz sam, / i z serca twego zrzuci / brzemiona ciężkich trosk, / co w słońcu Jego łaski / topnieją niby wosk.

Szczęśliwyś, jeśli zawsze / cię wiodła Pana doń, / bo wieńcem On wybranych / ozdobi twoją skroń. / I dzierżąc w rękach godło / zwycięstwa pęki palm, / Zbawicielowi swemu / pochwalny wzniesiesz psalm.

Królu nasz przedziwny, / panujący  Panie,/ w mej czci miej upodobanie! /  Łaska Twoja spływa / na nas do tej  chwili, / choć wbrew Tobie myśmy  żyli. / Pomóż nam, / zachęć sam, /  by Ci język śpiewat, / pieśni gtos  rozbrzmiewat.  

Niebo, pochwal Stwórcę! / Jego  moc sprawiła / więcej niż wszech  ludzi siła. / Pana chwali stońce, / gdy  promienie jasne / żywią ziemi barwy  własne./ Pańską moc / w każda noc/  głosi blask miesiąca / i gwiazdeczka  skrząca.  

Duszo moja, śpiewaj, / śpiewaj  pieśni wiary, / chwal z radością  Boże dary! / Niechaj wielbi głośno /  wszystko, co tu żyje, / niech przed  Panem czołem bije. / Święty Bóg / z ust  swych sług / chwaty tej jest co dzień /  i na wieki godzien.  

Alleluja wznoście, / którzy Pana  znacie / i W Jezusie Zbawcę macie,/  niech Mu każdy śpiewa, / kto się  zbawion czuje, / niech Mu serce  ofiaruje. / Błogo ci, / wierzaj mi, / w  niebie Mu bez grzechu/ chwatę dasz z  uciechą.

Gwiazdą w mych ciemnościach, /  skałą stopom mym, / wodzem w  przeciwnościach, / wsparciem nogom  mdłym. / Mego życia chlebem, /  źródłem wody mi, / upragnionym  niebem, / wszystkim jesteś Ty.  

Skądże oprócz Ciebie / siły czerpać  mam? / Kto swe brzemię z siebie /  zrzucić zdoła sam? / Świat bez Ciebie  marą / złudną, pełną mgły, / mą  nadzieją, wiarą, / wszystkim jesteś Ty.  

Pójdę więc stęskniony / w mój  ojczysty dom, / aż wybiją dzwony,/  koniec będzie łzom. / Prócz radości  pienia / nic nie wzniosę Ci, / zdrojem  pocieszenia, / wszystkim jesteś Ty.  

Słońce złociste, jak kryształ czyste,/  przez swe promienie rozprasza  cienie,/ w jasność rozkoszną zamienia  nam mrok. / Zmęczone ciało przez  noc spoczywało: / teraz już po śnie,  więc staję radośnie, / wznosząc w  niebiańskie błękity swój wzrok.

Cóż tam wysoko widzi me oko? /  To, że Bóg wielki / i że twór wszelki /  Stwórcy swojego rozgłasza znów  cześć; / tam duch mój czyta, gdzie  w końcu zawita, / kiedy w pokoju, po  ziemskim tu znoju, / Bóg mu rozkaże z  tych nizin się wznieść.

Wzniosłem ku Tobie w rannej tej  dobie / całą swą duszę. / Cokolwiek  muszę / dziś wziąć do ręki, szczęść  Boże, mi w tym! / W grzechu złe pęty,  w szatańskie ponęty / nie daj wpaść,  Panie! Niech upodobanie / w świętej  Twej woli i w słowie mam Twym  

Więc zaśpiewajmy, cześć  Stwórcy dajmy, / nieśmy Mu dary, /  serca ofiary, / wszystko, co mamy,  poświęćmy Mu wraz./ Duch  zdobny wiarą najlepszą ofiarą, /ust  wdzięcznych pienie to całopalenie, /  które Bóg chętnie chce widzieć wśród nas.  

O, niechże dojdą moje pienia aż tam, gdzie słońce rodzi się! Niech się w radosny śpiew przemienia najmniejsza kropla mojej krwi. Niech we mnie każdy śpiewa dech i płynie aż do niebios strzech!

Za słabe jednak moje sity i pieśni mojej braknie piór; trzeba, by głosy swe złączyły stworzenia wszystkie w jeden chór. Niech śpiewa ze mną cały świat i chwałę Bożą wielbi rad.

Mój Panie drogi, bądź wielbiony za wielkie zmiłowanie Twe, żeś do mej duszy obciążonej łaskawie raczył skłonić się. Wyrwałeś mnie z szatana rąk, bym Twą własnością zostać mógł!

Chcę dobroć Twoją wielką głosić, dopóki język służy mi. Chcę Ci ofiarne modły wznosić dopóki serce w piersiach drży. Gdy w uściech już zabraknie sił, westchnieniem będę Ciebie czcił.

Ach, przyjmij chwały pieśń z padołu, mą biedę przyjmij w łasce swej! W niebiesiech chwalić Cię pospołu ze zbawionymi będzie lżej. Tam zagra Tobie dusza ma po tysiąckroć: Alleluja!

Pójdźcie, dzieci łaski, pójdźcie,  którzyście w przybytku tym.  Wierną miłość Mu ślubujcie,  wznówcie swe przymierze z Nim  Gdy miłości łańcuch słaby,  gdy wam brak stałości, sit,  proście Mistrza o to, aby  przezeń znów wzmocniony byt.  

Dokładajcie więc starania,  by miłować braci swych;  niechaj nikt się z was nie wzbrania,  by swe życie dać za nich  Tak nas Pan miłował wiernie,  przelewając swoją krew;  jakże boli go niezmiernie,  gdy was, braci, dzieli gniew.

Alleluja, jak głęboka  i jak wielka łaska ta;  nieudolne nasze oko  W serce Boże spojrzeć ma!  Wszystkich duchów Ojciec prawy,  niezgłębionych cudów cud,  niewidzialny Mistrz łaskawy  zszedł, by Go wyczuwał lud.

Zjednocz, Przyjacielu miły,  tych, co się Twoimi zwą;  niech się łączą bratnie siły,  aby pełnić wolę Twą  Niech nas szczera prawda spoi,  Tyś nią jest w istocie swej; świętą jaśnią chwały swojej życie nam rozświetlić chciej.

Tyś, Miłości, przykazała  miłość pełniąc, w wierze trwać  Dusza jednak tak ospała;  chciej w nas nowe życie wlać  Zapal wszystkich serc płomienie  aby świat ten widział wciąż,  żeśmy jedno pokolenie,  godne jako jeden mąż.

Jak Ty z Ojcem zjednoczony  tak i nas zjednoczyć chciej  by się nie czuł zagubiony nikt, kto jest z owczarni Twej.  Niech jedynie Twą miłością  serca nasze świecić chcą;  wtedy pozna świat z łatwością  żeśmy uczniów rzeszą Twą.

Pochwal, mój duchu, Mocarza  wielkiego wszechświata!  Niechaj się w sercu mym prośba z  podzięką przeplata  W górę się zwróć!  Psalmie i harfo się zbudź!  Niechaj pieśń w niebo ulata.  

Pochwal mój duchu, Mocarza, co  ziemi obroty  sprawia i w niebo orlimi podnosi cię  loty;  który ci dał  w dobrach rozlicznych twój dział  z swojej ojcowskiej szczodroty.  

Pochwal Mocarza, co cudnie cię  tak ukształtował,  zdrowiem obdarzył i drogi ci zawsze  torował.  Wśród iluż trwóg  wielki, potężny ten Bóg  ciebie pod skrzydła swe chował!  

Pochwal, mój duchu, Mocarza, co  ci błogosławił,  który w strumieniach miłości się tobie  objawił.  Duchu mój, miej  Boga w pamięci wciąż swej  byś Jego wszechmoc rad sławił.  

Pochwal, mój duchu, Mocarza i  wznieś Mu śpiewanie!  Z wszystkim, co życie ma, wespół  zwróć doń swe błaganie:  On światłem twym  Chwalmy więc sercem go swym:  Amen, tak niechaj się stanie.

Co rano łaska nowa Twa  i wierność stale, Panie, trwa  Nie kończy się przez cały dzień,  możemy o nie oprzeć się!  

Tyś, Boże, ranną gwiazdą sam,  więc daruj, co potrzebne nam  i zapal światła swoje w nas,  wszak wiele łaski dla nas masz.  

Tyś światło! Rozwiej świata cień,  kłopoty ludzkie w radość zmień  przed hańbą i ślepotą chroń,  w dzień, w nocy trzymaj naszą dłoń!  

Tyś światło! Rozwiej świata cień,  kłopoty ludzkie w radość zmień,  przed hańbą i ślepotą chroń,  w dzień, w nocy trzymaj naszą dłoń!  

Daj wkroczyć nam w jasności  dzień,  byśmy, cokolwiek stanie się,  do końca mogli w wierze trwać.  złączeni z Tobą - jedna brać!  

Gdy ,,Nową Ziemię" stworzy Bóg,  to ,,Nowe Rano" wstanie znów  On , Nowe Niebo" też mi da,  bym w ,,Nowym Czasie" wiecznie  trwał!