Modlitwa w czasie powodzi

Rozważanie

Pochylmy się nad fragmentem Ewangelii według Świętego Mateusza, który mówi o burzy na jeziorze. Widzimy, jak uczniowie wsiadają z Jezusem do łodzi, a niedługo potem nadchodzi gwałtowna burza. Fale zalewają łódź, a oni zaczynają panikować. W tym wszystkim Jezus… śpi. Gdy uczniowie budzą Go i wołają: „Panie, ratuj! Giniemy!”, On spokojnie wstaje, zgromi wichry i jezioro, a po burzy zapada cisza.

Czego możemy się nauczyć z tej historii? Przede wszystkim, Jezus przypomina nam, że to On ma władzę nad wszystkim — nawet nad siłami natury. Uczniowie, mimo że byli blisko Niego, wpadli w panikę i strach, bo w momencie próby zapomnieli, kim On jest. A przecież mieli Boga z nimi w łodzi! Czy naprawdę mieli się czego bać?

Tak samo i my często reagujemy na burze naszego życia — choroby, problemy, niepewność — wpadamy w strach i niepokój. Zapominamy, że Jezus jest z nami w naszej „łodzi”, czyli w każdej sytuacji naszego życia. On nie obiecał, że burze nie przyjdą. Ale obiecał, że będzie z nami. Dlatego pyta nas dzisiaj, tak jak zapytał uczniów: „Dlaczego się boicie, ludzie małej wiary?”. Strach wynika z braku zaufania. Jezus zaprasza nas, abyśmy Mu zaufali w pełni, wiedząc, że nawet gdy burza szaleje, On ma wszystko pod kontrolą.

Nasze życie nie jest pozbawione trudności, ale kiedy zawierzymy Chrystusowi, możemy mieć pokój w sercu, bo wiemy, że Bóg jest większy niż każda burza. On przynosi ciszę tam, gdzie jest zamęt. Tylko zaufanie Mu pozwala nam przetrwać i doświadczyć tej Bożej ciszy, która przewyższa ludzkie zrozumienie.

Zaufajmy więc Jezusowi, naszemu Panu, bo nawet wichry i fale są Mu posłuszne.

Amen.